TÜRKİYE’nin karşı karşıya bırakıldığı tehdit ve tehlikeler karşısında çözüm yolları üretmek, dış ve iç düşmanların ortak saldırılarına karşı müşterek bir tavır belirlemek amacıyla düzenlenen Ulusal Kurultay, 6 Eylül 2003 günü Ankara’da toplandı. Değişik görüş ve eğilimdeki aydınların, belirlenen noktalarda birlikte hareket etmek amacıyla bir araya geldikleri görüldü. Yurdun çeşitli bölgelerinden gelen 400’den fazla delege, yapılan görüşmeler sonunda ortak bir bildiri üzerinde anlaştılar ve 32 kişilik bir yürütme kurulu görevlendirdiler.
Ulusal Kurultay sonuç bildirisinde, özetle şu hususlara yer verildi:
l Ulusal Güç Birliği, geçmişte ülkeye hizmet bağlamında farklı görüşte olanların, bugün bağımsızlığımızın ve millî varlığımızın tehlikeye girdiğini görmeleriyle ortaya çıkmıştır. Ulusal Güç Birliği, ulus-devletin üniter yapısını güçlendirerek millet olmanın yeni Türkiye ideolojisidir.
l Cumhuriyeti ve Türkiye’yi “Türkiye” yapan değerler ve ilkelerde, aydınların birleşmiş olmaları en büyük erdemdir.
l Küreselleşme, millî kimliksizleştirme ve çok kültürlülük dayatmalarıyla coğrafyaları vatansızlaştırma, millî ekonomileri teslim alma hız kazanmış, vatandaşlık şuuru ve belirli bir millete mensup olma duygusu zayıflatılmıştır.
l Millî Mücadeleyi yapan ulusal güçlerimizin saygınlığı zedelenmekte, millî gururumuz, bağımsızlık ve egemenlik haklarımız hiçe sayılmaktadır.
l Ulusal Güç Birliği hareketimiz, ülkemizin sahipsiz olmadığını ve asla teslim alınamayacağını herkese kanıtlayacaktır.
l Sebepsiz ve haksız kazançların millet adına geri alınmasını sağlayan düzenlemeler yapılıp derhal uygulamaya konulmalıdır.
l Devletin iç ve dış borç yapılandırılmasından ve sürdürülebilir borçlanma politikasından vazgeçilerek bütün borçlar ulusal çıkarlarımıza, ekonomik kurtuluşumuza uygun olarak ödeme takvimine bağlanmalıdır. Yerli malın üretimini ve tüketimini destekleyecek tedbirler kesinlikle alınmalıdır.
l Türk devletinin ve milletinin bağımsızlığı ile bağdaşmayan yasalar ve uluslararası ikili anlaşmalar gözden geçirilerek ulusal çıkarlarımıza uygun hâle getirilmeli, uluslararası tahkim kaldırılmalıdır.
l Atatürk döneminin kültür ve eğitim politikalarına dönülmeli ve bunlar çağımıza göre yorumlanmalıdır.
l Millî kimlikle mahallî değer ve sıfatlar çatıştırılmamalı, Türkiye üzerindeki emellere âlet olunmamalıdır. Kıbrıs konusunda Sayın Denktaş’ın ve millî çizgide olanların arkasında yer alınmalıdır. Irak’taki Türkmenler her alanda temsil edilebilmelidir.
l Türkiye’nin Türk dünyası ile olan ilişkileri geliştirilmelidir.
l Türkçeye saygısızlık ve eğitimde yabancılaşma terk edilmelidir.
