BİZ bu dehşet filmini daha önce görmüştük. Ve, o yüzden yıllar süren acılar çekmiştik. Aktörler ve mekânlar değişse de, senaryo aynı senaryo.
Bugün millîci cepheden birini öldürecekseniz, bir süre sonra karşı taraftan başkasını… Bir oradan, bir buradan. Böylece, birbirlerine diş bileyen iki hasım kamp meydana getireceksiniz. Bunların taraftarları, kuruluşları, basını olacak. Hattâ belki de silâhşörleri… Türkiye dikkatini buna vermişken yeni tuzaklar tezgâhlanacak. Bunalımlardan yeni yeni çıkmaya başlayan, siyasî istikrara doğru ürkek adımlar atan ülkemizde her şey sil baştan olacak mı?…
Bu sorunun cevabı ne kadar sağduyulu olabileceğimize bağlı. Kendimizi heyecanlara, öfkelere ve şiddet girdabına kaptırırsak ufkumuz karanlıktır. Halbuki Türkiye’nin sükûnete, ileri hamle gücüne ihtiyacı var, maceralara değil.
Hablemitoğlu’na yapılan şuikastın zamanlaması dikkat çekicidir. Türkiye, Kıbrıs için yapılan baskılarla, Irak harekâtı için sıkıştırmalarla karşı karşıya. Bir adım geride eski PKK, yeni KADEK ve Ermenilerin emelleri duruyor. AB’nin dayatmaları da işin cabası. Tam böyle bir zamanda, Türkiye’nin gündemi değiştirilmek isteniyor. Dikkatlerin başka taraflara çevrildiği zamanlar, karanlık güçler için ganimet sayılır.
Alman vakıfları ve çıkarları, bir kısım cemaatler ve İslâmî terör örgütleri hakkında yayın yapan bir öğretim görevlisinin katli, elbette derin yankılara sebep olacaktır. Bu karışıklıktan ve onun ilk adımı olan suikastten kimlerin çıkarı olabilir? Bu noktadan hareket edilirse, tetiği çektirenlerin teşhisinde mesafe alınabilir.
Kimliği henüz belirsiz bir kısım istihbarat birimleriyle ilişkisi olduğundan fazla kuşku duyulmayan insanlar niçin katledilir? Böyle bir cinayet, istihbarat kuruluşları arasındaki rekabetten veya çıkar çatışmasından kaynaklanabilir mi?
Şimdi hedefin ilk sırasında, aleyhinde yayın yapılanlar bulunuyor. Bu konuda acele yargıya vararak bir takım spekülâsyonlara kalkışmak işin kolayıdır. Tetikçiyi kullananlar, bu ihtimallerin varsayılacağını peşinen -ve akıllıca- hesaplamış olabilirler.
Karanlıkta sıkılan kurşunların failleri net şekilde ortaya çıkarılmadıkça acele hükümlerden sakınmak gerekir, Şimdilik mutlak gerçek, Türkiye’yi karıştırmak isteyen merkezlerin var olduğu ve bundan sonra da var olacağıdır. Tavrımızı buna göre belirlemeli ve çok temkinli olmalıyız.
Bir darbeyle gelen acılar henüz tazedir. Bu durum, yersiz tepkilere yol açacağı gibi, sükûnetle düşünülmesini de engelleyebilir. Asıl tehlike ve belki de asıl tuzak buradadır.
Sabrımızı ve soğukkanlılığımızı koruyarak, bütün dikkatimizi, Türkiye üzerinde hesabı olan odaklara çevirmeliyiz. Failler, muhakkak ki, bu odakların tetikçileridir. Eğer yakalanabilirse, tetikçiler, o odaklara ulaşmak için bir araç olabilir. Zaten ondan başka değerleri de yoktur.
Görevimiz, terörün kendisinden çok, o terörü tezgâhlayan merkezleri belirlemek olmalıdır.
